3-4 Yıldır benimle olan muhabbet kuşumu 2 gün önce kaybettim. Beni sevmesede anneannemi çok severdi, en çok ona üzülüyorum. Omzumda durur ben oyun oynarken laptop da uyurdu. Hiç öleceği aklıma bile gelmedi. Son günlerde kuşum laptop da durarken izlemek için geldiğini sanarsın. Meğersem ayağını ısıtmak için, biryandan kabarık şekilde yatıyor ve uyuyordu. Bana kendisini dokundurmazdı ama son günler birşey demiyordu, herhalde halsizliğinden beni bile fsrketmiyordu. Keşke önceden akıl edip kuşun neden böyle davrandığını öğrenseydim. Öldüğü hastalığın sebebini bile bilmiyorum. Veteriner de hiç yakınımızda yok gidemedim. Ben hep kuşuma ilgi zaman ayırırdım ancak hasta olduğu aklımdan bile geçmedi. Onla eğlenir yemek yer kavga eder ve birçok şeyi yapardım herkesin yaptığı gibi ve hiç ölmeyecşeini sanardım ta ki o güne kadar. Sabah uyandığımda yüz üstü yattığını gördüm ve bir an rüyadayım sandım. Ömür boyu vicdan azabı çekeceğim tek şey bu sanırım. Her seferinde aklımda, sağdan soldan gelip uçacağını düşünüyorum. Boş kafesini yerinden alamadım, her görünce de üzülüyorum. Umarım şuanda iyi yerlerdesindir boncuk. Sana daha iyi bir hayat sunamadığım için özür dilerim. Şimdiden bile canım yanıyor, keşke bu yaşadıklarımın hepsi rüya olsaydı da seni tekrar canlı görebilseydim. Hala kulağımda o sesler canlanıyor, ötüşün uçuş sesin ve dahası. Ama şimdi ise, ev sessizlikden başka bir şey değil. Seni şimdiden özlüyorum ve daha güzel bir hayat veremediğim için üzülüyorum. Mekanın cennet olsun.